Αρχέγονη Ελληνική φυλή που τα βασικά της χαρακτηριστικά παρέμειναν αναλλοίωτα στον χρόνο και αποτέλεσε τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στον έλληνα κυνηγό, την παράδοση και την λαγοθηρία.
Αν και καθαρά ελληνικό προιόν η διάδοσή της δεν ικανοποιεί τους λάτρεις της φυλής, ένας βασικός λόγος η έλλειψη μηχανισμού αναγνώρισης, σωστής αναπαραγωγής και τεχνογνωσίας. Η κατοχύρωση του πρότυπου φυλής από την διεθνή κυνολογική ομοσπονδία (FCI) έγινε το 1958, κίνηση που εξασφάλισε ορθά κριτήρια επιλογής καθαρόαιμων σκύλων και την αναπαραγωγή αυτών. Τα παραπάνω προβλήματα οδήγησαν τους λάτρεις της φυλής σε δημιουργία «ομίλου φίλων ελληνικού ιχνηλάτη» μόλις το 1998 στη ύστατη προσπάθεια εντοπισμού καταγραφής και αναπαραγωγής νέων σκύλων που ανταποκρίνονται στα στάνταρ της φυλής.
Σκύλος ολιγαρκής αφοσιωμένος, με δυνατό σκελετό χωρίς βάρος, ταχύτατος καλπαστής, έντονο κυνηγετικό ένστικτο και προσαρμόζεται με ευκολία και στα πιο δύσκολα μορφολογικά εδάφη, προικισμένος στην ιχνηλασία και στην καταδίωξη του λαγού χωρίς να υστερεί και στο κυνήγι του αγριόχοιρου μιας και η τόλμη σε συνδυασμό με την ευελιξία και την εξυπνάδα είναι χαρίσματα της φυλής.
Ο ελληνικός ιχνηλάτης αποτελεί ένα πραγματικό διαμάντι και καμάρι της ελληνικής παράδοσης και ιστορίας που πρέπει όλοι μας να το διαδώσουμε και να το προστατεύσουμε σαν κόρη οφθαλμού.
| Greek Hound | ||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
Ιδιαίτερα ΧαρακτηριστικάΤο τρίχωμά του είναι κοντρό, χοντρό και τραχύ στην αφή, σε χρώμα μαύρο και σκούρο πορτοκαλί. Πολλές φορές έχει δύο άσπρα σημάδια στο στήθος. Η μουσούδα του είναι μεσαίου μεγέθους και το δάγκωμά του είναι επίπεδο. Είναι πολύ ευκίνητος.
Εξαιρετικά αφοσιωμένος, ο Ελληνικός Ιχνηλάτης, έχει ιδιαίτερα προσόντα, είναι πολύ ευγενικός στους τρόπους του, φιλικός και στοργικός. Πληγώνεται όταν παραμελείται και μπορεί να γίνει επιθετικός.
Αγροτόσκυλο, με γερό και ελαφρύ σκελετό, είναι πολύ γρήγορος στο τρέξιμό του και πολύ αποδοτικός στην κυνηγετική συνήθως εργασία του. Το σώμα του είναι δυνατό και μυώδες, αλλά ποτέ δεν υπερβαίνει τα κιλά του λόγω της υπερκινητικότητάς και της επιμονής του.
Είναι προικισμένος με εξαιρετική όσφρηση ιχνηλάτη , με προτίμηση στο κυνήγι λαγού και είναι αρκετά σκληρός και έξυπνος, πράγμα που τον βοηθάει να αποδίδει το ίδιο καλά και στο κυνήγι του Αγριόχοιρου.
Γενική εμφάνιση : Ο Γερμανικός σκληρότριχος [ wirehaired
]δείκτης είναι ένα μυώδες, μέσου μεγέθους σκυλί . Ισορροπημένα στο
μέγεθος και γεροδεμένα. Tα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της φυλής είναι
το σκληρό τρίχωμα για την ανθεκτικότητα στις δύσκολες καιρικές και
εδαφικές συνθήκες και του προσώπου η επένδυση. Ο χαρακτήρας του είναι
ευφυής, ενεργητικός και παθιασμένος κυνηγός. Μέγεθος, αναλογία : Το ύψος των σκύλων πρέπει να είναι από 61-68 στα αρσενικά και 57 -64 στα θηλυκά στους ώμους. Για να εξασφαλισθεί η διατήρηση της ποιότητα της εργασίας της φυλής πρέπει τα σκυλιά που είναι είτε πέρα ή είτε κάτω από το προσδιορισμένο ύψος να τιμωρούνται σοβαρά. Το σώμα είναι λίγο μακρύτερο από το ύψος , σε αναλογία δέκα προς εννέα. Ο Γερμανικός wirehaired δείκτης είναι ένας ευπροσάρμοστος κυνηγός με ευκινησία και αντοχή στο κυνηγότοπο. Οι σωστές αναλογίες σε μέγεθος και η ισορροπία είναι ουσιαστικά για την υψηλή απόδοση.
Κεφάλι : Το κεφάλι του είναι συγκρατημένα μακρύ. Τα μάτια είναι καφετιά, μέσου μεγέθους, ωοειδεί στο περίγραμμα, φωτεινά και με προεξέχοντα φρύδια. Τα κίτρινα μάτια δεν είναι επιθυμητά. Τα αυτιά στρογγυλεύονται αλλά όχι πολύ και κρεμούν κοντά στο ύψος της σιαγόνας. Το κρανίο ευρύ και το ινιακό κόκκαλο όχι πάρα πολύ προεξέχον.
Το ρύγχος είναι αρκετά μακρύ με το ρινικό κόκκαλο ευθύ, ευρύ και παράλληλο με την κορυφή του κρανίου. Η μύτη είναι σκοτεινή καφετιά με ανοικτά ρουθουνια. Μια μύτη με χρωματισμό σάρκας πρέπει να τιμωρείται. Τα χείλια είναι μικρά και κοντά στο σαγόνι και γενειοφόρα. Τα σαγόνια είναι ισχυρά και με ένα πλήρες κλείσιμο συνιστούν ένα αληθινό ισχυρό δάγκωμα ψαλιδιού.
Λαιμός, Σώμα: Ο λαιμός είναι μέσου μήκους, που σχηματίζει αψίδα
ελαφρώς και απαλλαγμένος από δίπλες. Η ολόκληρη πίσω γραμμή της πλάτης
εμφανίζει μια αντιληπτή κλίση προς τα κάτω στο καπούλι ζώου. Το δέρμα
είναι σφιχτό σ' όλο σώμα. Το στήθος είναι βαθύ και ευρύχωρο με τα
πλευρά να φαίνονται καθαρά.Η πλάτη είναι κοντή, ευθεία και ισχυρή. Οι οσφυϊκές χώρες είναι τεντωμένες και λεπτές. Τα ισχία είναι ευρέα με το καπούλι ζώου να στρογγυλεύεται ωραία. Η ουρά κρατείται ψηλά, ή επάνω από τον οριζόντιο άξονα όταν το σκυλί είναι σε επιφυλακή. Η ουρά κόπτεται περίπου στα δύο-πέμπτα του αρχικού μήκους της.
Μπροστινά άκρα : Οι ώμοι τοποθετούνται καλά πίσω. Τα μπροστινά πόδια είναι ίσια με τους αγκώνες στενούς. Τα κόκκαλα των ποδιών δεν είναι επίπεδα αλλά στρογγυλεύουν, ισχυρά, αλλά όχι βαρειά ή χονδροειδή ώστε να αντιστρατευτούν τη φυσική ευκινησία του σκυλιού. Οι πατούσες με κυκλικό περίγραμμα, με δάκτυλα κοντά και ντυμένα με "μαξιλάρια" τριχώματος πυκνά και σκληρά, και τα νύχια ισχυρά και αρκετά βαριά.
Οπίσθια άκρα : Οι μηροί είναι ισχυροί και μυϊκοί. Τα οπίσθια πόδια είναι συγκρατημένα και, όπως εμφανίζονται από πίσω, παράλληλα.
Τρίχωμα : Το λειτουργικό νευρικό του τρίχωμα είναι το πιό διακριτικό χαρακτηριστικό γνώρισμα της φυλής. Ένα σκυλί πρέπει να έχει ένα σωστό τρίχωμα για να είναι του σωστού τύπου. Η γούνα του το κάνει να είναι ανθεκτικό και, ως ένα ορισμένο βαθμό, αδιάβροχο (water-repellent) . Κάτω από το εξωτερικό τρίχωμα, έχει ένα στρώμα λεπτότερου και πυκνότερου τριχώματος (undercoat ) που είναι αρκετά πυκνό ώστε τον χειμώνα να μονώνει ενάντια στο κρύο αλλά γίνεται τόσο λεπτό το καλοκαίρι ώστε να είναι σχεδόν αόρατο.
Το διακριτικό εξωτερικό τρίχωμα είναι ευθύ, σκληρό, νευρικό και επίπεδο και είναι από 2 έως 4 cm στο μήκος. Το εξωτερικό τρίχωμα είναι αρκετα μακρύ ώστε να προστατεύσει το σκυλί από τα πυκνά και σκληρά κλαδιά, αλλά όχι τόσο ώστε να κρύψει το περίγραμμα του σκυλιού. Στα χαμηλότερα των ποδιών το τρίχωμα είναι κοντύτερο και μεταξύ των δακτύλων είναι μαλακότερης σύστασης. Στο κρανίο το τρίχωμα είναι φυσικά κοντό και κατάλληλο. Πέρα από τους ώμους και γύρω από την ουρά είναι πολύ πυκνό και βαρύ. Η ουρά είναι ωραία ντυμένη, ιδιαίτερα στο κάτω μέρος. Τα φρύδια είναι ντυμένα με ισχυρή, ευθεία τρίχα. Η γενειάδα και τα μουστάκια είναι μέσου μήκους. Οι τρίχες στα σκούρα μπαλώματα (συκωτι) ενός καφέ-άσπρου σκυλιού μπορούν να είναι κοντύτερες από τις άσπρες τρίχες.
Ένα κοντό ομαλό , ένα μαλακό woolly , ή ένα υπερβολικά μακρύ τρίχωμα, πρέπει να τιμωρούνται σοβαρά.
Διατηρώντας μια σκληρή, νευρική σύσταση, το τρίχωμα των κουταβιών μπορεί να είναι κοντύτερο από αυτό ενός ενήλικου .
Χρώμα : Η γούνα ( τρίχωμα ) είναι συκώτι και άσπρο, (συνήθως είναι συκώτι και άσπρη καθορισμένο), συκώτι roan, είτε σκέτο συκωτί . Το κεφάλι είναι πάντα είναι συκωτί , μερικές φορές με μια άσπρη βούλα . Τα αυτιά είναι συκώτι. Το μαυρόστικο είναι χρώμα αποδεκτό και δεν τιμωρείται, απλά από τον κανονισμό αναπαραγωγής(επειδή δεν επιθυμούν τα ολόμαυρα) ορίζεται σαφέστατα ότι το μόνο που δεν επιτρέπεται να κάνει είναι να ζευγαρώσει με όλο καφέ σκύλο. Ζευγαρώνει με καφέστικτό ή με μαυρόστικτό.
Βηματισμός : Το σκυλί πρέπει να αξιολογηθεί σε έναν μέτριο βηματισμό. Η μετακίνηση είναι ελεύθερη και ομαλή με καλή κίνηση στα μπροστινά άκρα και καλή οδήγηση με ισχύ στα οπίσθια. Το topline πρέπει να παραμείνει σταθερό.
Ιδιοσυγκρασία : Με αξιόπιστη ιδιοσυγκρασία, είναι κατά περιόδους σε απόσταση και μη φιλικός προς τους ξένους , αλλά είναι ένας πιστός και στοργικός σύντροφος της οικογένειας και του αφεντικού και αρκετά ..άτεγκτος φύλακας του σπιτιού . Θέλει αρκετή προσοχή στις συναναστροφές του με τα άλλα σκυλιά, ιδιαίτερα τα αρσενικά λόγω του πολύ ισχυρού και ιδιαίτερα σκληρού του "δαγκώματος" .
Εγκεκριμένου 9 Ιουλίου ..1985 που επανακαθορίστηκε στις 14 Μαϊ'ου, 1989.
Το ΚΟΥΡΤΣΧΑΑΡ ( G.S.P )
The German Sorthair Pointer
Κεφάλι: Καθαρές γραμμές με μέτριο μέγεθος σε χρώμα τους σκούρο καφέ. Τα ανοικτά κίτρινα αποκλείονται. Τα αυτιά αρχίζουν από ψηλά στο κρανίο, περίπου στο ύψος των ματιών και είναι κολλημένα στο κεφάλι και φτάνουν έως την κάτω σιαγόνα. Το κρανίο λίγο στρογγυλό όταν κοιτάμε απ'το πλάϊ . Αντίθετα απ'το πόϊντερ, το κρανίο τελειώνει με πολύ μικρή γωνία στο ρύγχος, χωρίς στοπ και τα κόκαλα των ματιών δεν είναι τόσο εμφανή. Το ρύγχος κυρτώνεται ελαφρά από την βάση προς την μύτη, και αυτό είναι περισσότερο εμφανές στα αρσενικά από τα θηλυκά. Οι σιαγόνες αρκετά μεγάλες και δυνατές, ώστε να μπορούν να κρατήσουν βαριά θηράματα για αρκετή ώρα, και η γραμμή της κάτω πλευράς ανεβαίνει σε μικρή γωνία με το ρύγχος και τελειώνει ομαλά εμπρός, με σχεδόν τέλειο ψαλιδωτό κλείσιμο. Η μύτη χρώματος καφέ σκούρο, ανοικτόχρωμη ή στο χρώμα της σάρκας αποκλείονται. Τα ρουθούνια μεγάλα και ανοικτά.
Λαιμός, Σώμα: Ο λαιμός μακρύς και δυνατός,
ώστε να επιτρέπει στο ζώο να σηκώνει και να κουβαλάει βαριά θηράματα. Το δέρμα
τεντωμένο και ποτέ χαλαρό ή με δίπλες. Το στήθος βαθύ, φτάνει έως τον αγκώνα
και όχι πολύ φαρδύ. Η πλάτη ίσια, δυνατή με μικρή ανοδική φορά από την ουρά
στους ώμους. Τα καπούλια πέφτουν ελαφρά και με στρογγυλή γωνία προς την ουρά. Η
ουρά δυνατή και με ψηλά τοποθετημένη την βάση, κόβεται στα κουτάβια, ώστε να
αφήνει περίπου το 35% του αρχικού μήκους, προστατεύοντας το ζώο από συχνούς
επώδυνους τραυματισμούς, λόγω του ότι κατά την εργασία του, η ουρά κινείται
νευρικά δεξιά-αριστερά.Πόδια : Οι ώμοι είναι μυώδης και το άνω μέρος του μπροστινού ποδιού ( το τμήμα από τον ώμο έως τον αγκώνα) όσο μακρύτερο τόσο καλλίτερα. Όταν κοιτάμε από εμπρός, τα πόδια παράλληλα και με στρογγυλά κόκαλα. Τα πέλματα δυνατά στρογγυλά με αρκετά χοντρά νύχια και σκληρό δέρμα από κάτω. Οι μηροί μυώδης, με καλή γωνία με το κάτω μέρος. Όταν κοιτάμε από πίσω τα πόδια παράλληλα.
Τρίχωμα: Κοντό και χοντρό τρίχωμα, αφήνει την αίσθηση του σκληρού, όταν το αγγίζουμε. Είναι όμως μαλακό και λεπτό στο κεφάλι και στα αυτιά. Σκυλιά με μακρύ τρίχωμα αποκλείονται.
Χρώμα: Σκούρο καφέ ( liver ) μονόχρωμο, ή ποικιλίες του καφέ σκούρου με άσπρες κηλίδες ή μπαλώματα ή το αντίθετο. Οποιαδήποτε απόχρωση κηλίδας ,κόκκινη, πορτοκαλί ή μονόχρωμο άσπρο, πρέπει να αποκλείονται.
Κίνηση: Στον περίπατο, κινείται μαλακά με αιλουροειδή βάδισμα. Επιταχύνει, με αξιοσημείωτη ξαφνική κίνηση, μαζεύοντας στην αρχή τα πόδια κάτω απ'το σώμα, στην συνέχεια, τα μπροστινά ,εκτείνονται εμπρός, σαν για να «τραβήξουν» το έδαφος, ενώ τα πίσω σπρώχνουν με δύναμη το σώμα, χωρίς να δίνεται η εντύπωση του «πηδηχτού» τρεξίματος.
Μέγεθος: Το ύψος στους ώμους στα Αρσενικά : 58—64 εκατοστά και στα Θηλυκά : 53—58 εκατοστά.
Διαφορές στα παραπάνω μεγέθη πάνω από 2 εκατοστά, είναι σοβαρό ελάττωμα. Η γενική φιγούρα των Κούρτσχααρ, από το έδαφος έως τους ώμους, και από τους ώμους έως την βάση της ουράς, είναι σχεδόν τετράγωνη ή ελαφρό παραλληλόγραμμο και όχι υψηλόσωμο ζώο. Τα ζώα με πολύ βαρύ ή πολύ ελαφρύ σκελετό, είναι ανεπιθύμητα. Το Κούρτσχααρ είναι ένας κυνηγός που πρέπει να αποδίδει τα μέγιστα και στο πιο σκληρό έδαφος!
Χαρακτήρας, Κυνήγι: Είναι ένα πολύ έξυπνο ζώο με φιλικό και ζωηρό χαρακτήρα. Αφοσιώνεται με σπάνιο πάθος στον άνθρωπο και έχει έμφυτο το ένστικτο του «φύλακα» της περιοχής του. Είναι άφοβα απέναντι σε άνθρωπο και σκύλο και θέλουν προσοχή όταν βρίσκονται κοντά σε νευρικά σκυλιά. Στο κυνήγι, ιχνηλατούν για μεγάλη απόσταση στο έδαφος, συχνά «ανεβαίνουν» σε μυρωδιές έχοντας το κεφάλι ψηλά, και φερμάρουν σταθερά και πουλιά και τριχωτά, για τα οποία αποκτούν αληθινή μανία! Λατρεύουν το νερό και δεν έχουν κανένα πρόβλημα να απορτάρουν από παγωμένα νερά! Εκπαιδεύονται πολύ εύκολα, λόγω της ανώτερης εξυπνάδας του και της έμφυτης κυνηγετικής του κλίσης.
Στην πατρίδα του την Γερμανία, οι γεννήτορες περνούν από δύσκολες εξετάσεις, ιχνηλασία ματωμένου θηράματος για μεγάλη απόσταση και με αυξάνουσα χρονική απόσταση από την δημιουργία του ίχνους (15 λεπτά-5 ώρες 24 ώρες κλπ), μεταφορά των βαρύτερων θηραμάτων πάνω από εμπόδια, με ειδική εντολή εργασία και εύρεση τριχωτών θηραμάτων με σύγχρονη πλήρη αδιαφορία για πτερωτά και το αντίθετο!! Και τα αποτελέσματα αυτών των εξετάσεων, αναγράφονται στα μητρώα τους με χαρακτηριστικά σύμβολα (παύλες, τόνοι κλπ) ώστε να υπάρχει πάντα πλήρης εικόνα των ικανοτήτων της γραμμής αίματος. Σαν όλα τα σκουρόχρωμα, ζεσταίνονται περισσότερο το καλοκαίρι και χρειάζονται αρκετό νερό της πολύ ζεστές και υγρές μέρες κυνηγίου.
Η καταγωγή και Ιστορία του Κούρτσχααρ
Το Γκόρτον Σέττερ
Το Γκόρντον Σέττερ, είναι ένας μεσαίου μεγέθους,δυνατής κατασκευής,
μακρύτριχος, μαύρος με καφέ σκύλος. Είναι πολύ ενεργητικός και η σωματική του κατασκευή, τον βοηθάει
να δουλεύει σχεδόν αδιάκοπα και με χαρακτηριστικό στυλ, για πολλές ώρες. Έχει μια δυνατή, μάλλον "κοντή"
πλάτη, με σχετικά κοντή ουρά, σε σύγκριση με τα άλλα Σέττερ. Η εντύπωση που δίνει είναι, έξυπνος, υπερήφανος,
άφοβος, με δυνατή και ισσοροπημένη σωματική κατασκευή. Καθαρά χρώματα και λεπτό ίσιο ή ελαφρά κυματιστό
τρίχωμα, είναι τα μόνα αποδεκτά.Κεφάλι: Σχετικά μεγάλο ,με αρκετό χώρο για τον εγκέφαλο κρανίο,ελαφρώς τονισμένα κόκκαλα μεταξύ των ματιών, με μικρού βάθους "στοπ". Το μήκος του ρύγχους, ίσο με το μήκος του κρανίου, με γραμμές παράλληλες, όταν κοιτάμε απ'το πλάϊ. Μάτια ευμεγέθη, σκούρα καφέ, με πολύ έξυπνη και ανήσυχη έκφραση. Αυτιά που αρχίζουν χαμηλά στο κρανίο,περίπου στο ύψος των ματιών, ελαφρώς μεγάλα και λεπτά, κρέμονται κοντά στο κεφάλι. Μύτη μαύρη, με μεγάλα και αρκετά ανοιχτά ρουθούνια. Οι σιαγόνες δυνατές με την πάνω να κλείνει ελαφρώς πάνω απ'την κάτω, σε ψαλιδωτό κλείσιμο.
Λαιμός, Σώμα : Ο λαιμός μακρύς, ίσιος ,χωρίς "δίπλες". Σώμα κοντό από τους ώμους έως τα καπούλια. Πλάτη ίσια, δυνατή, με ελαφρά κλίση από τους ώμους στα καπούλια. Στήθος βαθύ και οχι πολύ φαρδύ, κατεβαίνει έως τους αγκώνες . Ουρά κοντή σχετικά, δεν φτάνει τους πίσω αγκώνες, φέρεται οριζόντια ή περίπου, είναι αρκετά χοντρή στην βάση, καταλήγει σε λεπτή άκρη. Ωμοι που κλείνουν κοντά στην κορυφή. Τα μπροστινά πόδια ίσια, παράλληλα με αρκετά χοντρά κόκκαλα, τελειώνουν σε πέλματα κλειστά ,με χοντρό και σκληρό δέρμα απο κάτω, και πολλές τρίχες ανάμεσα στα δάκτυλα. Μηροί μυώδεις, δυνατοί, με το πάνω τμήμα (απο τα καπούλια έως τον αγκώνα) μεγάλο, και με καλή γωνία με το κάτω τμήμα.
Τρίχωμα : Μαλακό και στιλπνό, ίσιο ή ελαφρώς κυματιστό, αλλά ποτέ σγουρό, μακρύτερο στα αυτιά, κάτω απ'την κοιλιά και το στήθος και πίσω απο τα μπροστινά και τα πισινά πόδια.
Χρώματα και στίγματα : Μαύρο με καφέ στίγματα (μπαλώματα). Οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των χρωμάτων, είναι πάντα ευδιάκριτες. Δεν υπάρχουν καφέ τρίχες στο μαύρο. Τα καφέ στίγματα, είναι αποκλειστικά στα παρακάτω σημεία: (1) Δύο καθαρές βούλες πάνω απ'τα μάτια, διαμέτρου μιας ίντσας,(2) Στο πλάϊ των μάγουλων και του ρύγχους. Τα καφέ στίγματα, δεν φτάνουν την κορυφή του ρύγχους. (3) Στο λάρυγγα. (4) Δύο μεγάλα καθαρά στίγματα στο μπροστινό μέρος του στήθους. (5) Στο μέσα μέρος των μπροστινών ποδιών. Το καφέ στίγμα δεν πρέπει να καταλαμβάνει όλο το πίσω και έξω μέρος των ποδιών. (6) Στα πίσω πόδια, απ'τον αγκώνα έως τα πέλματα. (7) Στο μέσα τμήμα του άνω μέρους των μοιρών. (8) Ένα μικρό άσπρο στίγμα στο στήθος, είναι επιτρεπτό, όσο μικρότερο, τόσο καλύτερα.
Μέγεθος : Αρσενικά, ύψος στους ώμους : 24--27 ίντσες, στα θηλυκά : 23--26 ίντσες Το Γκόρντον είναι βαρύτερο σχετικά με τα άλλα Σέττερ, έτσι η αναλογία ύψους-βάρους είναι διαφορετική. Χωρίς περιτό βάρος σε λίπος, έχουν βαρύτερο σκελετό και τετράγωνη αίσθηση, όταν κοιτάμε απ'το πλάϊ.
Κίνηση : Δυνατή, ελεύθερη κίνηση, με δυνατή ώθηση των πίσω άκρων. Το κεφάλι κρατιέται ψηλά, και η ουρά σε περίπου οριζόντια ή λίγο ανηψωμένη θέση. Τα μπροστινά πόδια, απλώνονται αρκετά μπροστά, και μετά διπλώνουν κάτω απ'το σώμα, ώστε να δίνουν το ελεύθερο και μαλακό τρέξιμο και όχι "αναπήδημα" Όταν κοιτάμε τον σκύλο που εργάζεται απ'το πλάϊ, δίνει την αίσθηση της μαλακής, και ευθείας κίνησης, με τον πλέον άνετο και οικονομικό ρυθμό. Πλησιάζει με προσοχή το θήραμα και φερμάρει πολύ σταθερά, με κλασικό στυλ. Όπως όλα τα σκουρόχρωμα, ζεσταίνεται περισσότερο στα ζεστά κλίματα.
Χαρακτήρας: Το Γκόρντον έχει άγρυπνο και επιθετικό χαρακτήρα με τους άγνωστους, ανθρώπους ή σκυλιά. Είναι άφοβος και πολύ έξυπνος. Αφοσιώνεται με πάθος στο "αφεντικό" και εκπαιδεύεται εύκολα, αλλά με "σφικτό " πρόγραμμα.
|
Το κεφάλι είναι σε πλήρη αρμονία μεγέθους με το σώμα. Μακρύ με καλοσχηματισμένο «στοπ», όταν κοιτάμε απ'το πλάϊ οι γραμμές της κορυφής, του ρύγχους και του κάτω μέρους της σιαγόνας, παράλληλες. Το κρανίο οβάλ, όταν κοιτάμε από εμπρός. Τα αυτιά ξεκινούν λίγο κάτω απ'την κορφή του κρανίου, είναι λεπτά με τρίχωμα μακρύ και μαλακό, φτάνουν δε σε μάκρος, λίγο πιο κάτω από το κάτω μέρος της σιαγόνας. Το ρύγχος καλοσχηματισμένο, ίσου περίπου μήκους με το κρανίο και τα ρουθούνια ανοικτά ,σε αρμονία με το μέγεθος του κρανίου, μαύρα ή σκούρα καφέ. Τα μάτια σκούρα καφέ (όσο σκουρότερα τόσο καλύτερα). Το τρίχωμα του κεφαλιού κοντό, μαλακό.
Το τρίχωμα από πίσω απ'το κεφάλι και σε όλο τον κορμό, είναι μακρύ, μεταξένιας υφής και ποτέ κατσαρό. Πίσω απ'τα πόδια (μπροστινά και πισινά) μακρύτερο, φτάνει σχεδόν στα πέλματα. Στην ουρά, αυξάνεται προοδευτικά έως την μέση της και είναι κοντύτερο στο τέλος, δίνοντάς της το χαρακτηριστικό σχήμα της «σπάθας».
Τα χρώματα του είναι άσπρο με μαύρες κηλίδες (bleu belton),άσπρο-πορτοκαλί (orange) ή (lemon belton), άσπρο-καφέ-μαύρο (tricolour). Άσπρο-καφέ σκούρο (liver belton) είναι αποδεκτό αλλά πολύ σπάνιο. Τα χρώματα που δίνουν τις παραπάνω ονομασίες, είναι τις περισσότερες φορές στο κεφάλι, λαιμό, στήθος και στα πόδια.
Το μέγεθός του όπως στις περισσότερες ράτσες, είναι διαφορετικό στα δύο φύλλα. Τα αρσενικά μεγαλύτερα και στο ύψος και στο βάρος.
Αρσενικά : Τυπικό ύψος στον ώμο είναι: 25 – 27 ίντσες ( 63-- 68 εκατ.)
Θηλυκά : Τυπικό ύψος στον ώμο είναι: 24—25 ίντσες ( 60-- 63 εκατ.)
Η Ιστορία του Αγγλικού Σέττερ
Το Αγλικό Σέττερ είναι μία απ'τις παλαιότερες
κυνηγετικές ράτσες και η ιστορία,του πηγαίνει πίσω έως τον 14ο αιώνα.
Προήλθε πριν εκατοντάδες χρόνια απ'το Σπάνιελ ( Spaniel) και ήταν γνωστό
απ'τον 15ο αιώνα ως το «καθιστό Σπάνιελ» (SettingSpaniel).Τότε, το
είχαν να βρίσκει και να «καρφώνει» (Setting) τα πουλιά.Δούλευε ελεύθερα μπροστά απ'τον κυνηγό, ψάχνοντας την γύρω περιοχή. Όταν έβρισκε πουλιά, έπρεπε να σταθεί ή να κάτσει κάτω (Set), μένοντας ακίνητο, μπροστά απ'το θήραμα, συχνά σηκώνοντας λίγο την μύτη του, προς την κατεύθυνσή του. Οι κυνηγοί τότε πλησίαζαν απ'την αντίθετη πλευρά, απλώνοντας δίχτυα, έτσι ώστε όταν έδιναν το παράγγελμα, ο σκύλος έπρεπε να σηκωθεί και να ορμήξει στα πουλιά, οδηγώντας τα στα απλωμένα δίχτυα. Η χρησιμοποίηση διχτυών, συνεχίστηκε έως σχεδόν το τέλος του 18ου αιώνος, αλλά όταν το όπλο τα αντικατέστησε, άλλαξε και ο όρος ( Setting Spaniel) σε Setter.
Καθαρόαιμα Σέττερ είχαν μόνο οικογένειες ευγενών, που ταξίδευαν τότε σε όλη την Ευρώπη, για το κυνήγι τους.Δεν υπάρχουν στοιχεία για την ακριβή προέλευση των αρχικών Spaniel ,αλλά είναι σήμερα παραδεχτό ως γεγονός, ότι τα έφεραν μαζί τους στην Αγγλία, αυτοί οι ευγενείς όταν επέστρεφαν απ'τις πολεμικές ή άλλες εκστρατείες τους, στην Ευρώπη-Ασία.
Τα Σέττερ δεν διαχωρίστηκαν ποτέ σε διαφορετικές ράτσες, αλλά όπως γνωρίζουμε σήμερα, μικρές διαφορές σε γραμμές παραγωγής πήραν και τα ονόματα αυτών των ευγενών που τα εξέθρεψαν και τα ανέδειξαν. Η πρώτη έκθεση για το Εγγλέζικο Σέττερ, άνοιξε στο Newcastle τον Ιανουάριο του 1859.
LAVERACK
Το μοντέρνο Εγγλέζικο Σέττερ, οφείλει την εμφάνισή του στον Edward Laverack (1800-1877) που ανέδειξε την δική του παραγωγή με δείγματα απ'τα παλαιότερα σκυλιά.Το έκανε με σχολαστικότητα, διαλέγοντας με μεγάλη προσοχή, σκυλιά με μορφολογικά και κυνηγετικά χαρακτηριστικά ίδια, όλο τον 19ο αιώνα. Έτσι το σημερινό Εγγλέζικο Σέττερ, αναφέρεται και ως Setter Laverack Έγραψε το περίφημο βιβλίο «The Setter» δημοσιεύοντάς το, το 1872. Το βιβλίο υπήρξε η αρχή για την ράτσα και μέσα απ'τις σελίδες του, βγήκε και το σημερινό στάνταρ για το Εγγλέζικο Σέττερ.
Llewellin
Ο Richard Purcell lewellin (1840-1925) βασίστηκε στην γραμμή αίματος των Laverack, αλλά επικέντρωσε την προσοχή του, στην διασταύρωση των πλέον εργατικών σκυλιών, σύμφωνα με την δική του άποψη για τον σκύλο-κυνηγό! Έτσι ανέδειξε μια σειρά από κυνηγετικά Σέττερ. Στις μέρες μας, τα πλέον εργατικά Σέττερ, αναφέρονται ως Llewellin, αν και αυτό είναι μία άποψη που δεν επισημοποιήθηκε ποτέ, γιατί πολλοί πρωταθλητές εκθέσεων και κυνηγετικών στίβων, προέρχονται από παλιές γραμμές αίματος Laverack.
Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ
Το στάνταρ του kennel club, περιγράφει το Σέττερ σαν ένα «πολύ φιλικό» με καλό χαρακτήρα σκύλο. Αυτό είναι και ένα απ'τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά της φυλής. Αν πρόκειται για οτιδήποτε άλλο απ'τα παραπάνω, δεν είναι τυπικό δείγμα. Βέβαια μεγάλο ρόλο παίζει στην διαμόρφωσή του, η «παιδική» ηλικία του. Το κουτάβι-Σέττερ, ψάχνει πάντα για παιγνίδι και αν παραμείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα μόνο του,ή δεν μπορεί να παίξει ελεύθερα, ίσως εξελιχθεί σε δύστροπο ενήλικο. Αγαπά την ανθρώπινη συντροφιά και είναι ιδανικό για τα παιδιά. Η απομόνωση κατά την παιδική ηλικία, του προξενεί ψυχικά τραύματα. Τέτοιος σκύλος δεν υπακούει εύκολα αργότερα κατά την βασική εκπαίδευση, αν νομίσει ότι αυτό που κάνει εκείνη την στιγμή είναι περισσότερο ενδιαφέρον απ'ότι έχουμε εμείς στο νού μας! Πρέπει αμέσως μόλις δείξει τέτοια σημάδια, να του δείξουμε απ'την αρχή ποιος είναι ο «αρχηγός» και να εκτελεί πάντα αυτό που του δείχνουμε, με επιμονή και σε φιλικό τόνο και όχι με περιττές «αγριάδες», αλλιώς έχουμε μπροστά μας ένα σίγουρο πρόβλημα.
 |
Κεφάλι : Το κρανίο, είναι μεσαίου μεγέθους με μήκος ίσο με το ρύγχος και σχεδόν ίσου πλάτους, με μικρό εξόγκωμα στην κορφή. Μικρό «βαθούλωμα»μεταξύ των ματιών και με μάγουλα που σμιλεύονται καθαρά. Έντονο
«στοπ» στην βάση του ρύγχους, το οποίο εκτείνεται σε ίσο μήκος με το κρανίο και
έτσι, ώστε η μύτη να είναι ελαφρώς υψηλότερη στην άκρη απ'την βάση. Οι
παράλληλες όμως γραμμές, κρανίου-ρύγχους, είναι αποδεκτές. Οι σιαγόνες
τελειώνουν σε ορθή γωνία με το ρύγχος και κλείνουν σαν «ψαλίδα». Τα ρουθούνια
μεγάλα και καλά ανοικτά. Αυτιά λεπτά και ίσια με μήκος σχεδόν στο κάτω μέρος
της σιαγόνας, κολλημένα σχεδόν στο κεφάλι. Μάτια μεγάλα και στρογγυλά με έντονο
βλέμμα και χρώμα σκούρο καφέ (φουντουκί).Λαιμός ,μακρύς, μυώδης, με σχήμα αψίδας, βγαίνει καθαρά απ'τους ώμους. Στήθος βαθύ και όχι πολύ φαρδύ, δεν πρέπει να εμποδίζει την ελεύθερη κίνηση των ποδιών, φτάνει έως λίγο κάτω απ'τον αγκώνα. Μπροστινά πόδια ίσια τελείως παράλληλα με πέλματα οβάλ και ποτέ ανοικτά δάκτυλα. Πλάτη ισχυρή, στέρεη με ελαφρά άνοδο από τα καπούλια στον ώμο. Τα καπούλια πέφτουν ελαφρά στην βάση της ουράς. Ουρά παχύτερη στην ρίζα, λεπταίνει στην άκρη, και μακριά έως σχεδόν στον πίσω αγκώνα. Μηροί έντονα μυώδης, μακριοί που δείχνουν την δύναμη που ωθεί τον σκύλο προς τα εμπρός! Το αποφασιστικό γωνιώδες τμήμα, είναι το σημάδι της δύναμης και της αντοχής. Τρίχωμα κοντό, πυκνό με ελαφρά γυαλάδα. Χρώματα άσπρο σε συνδυασμό με κηλίδες καφέ, πορτοκαλί, λεμονί, μαύρο ή σπάνια μονόχρωμο. Ένα καλό πόϊντερ δεν μπορεί να έχει άσχημα χρώματα. Η μύτη μαύρη και στα ανοικτόχρωμα το χρώμα της σάρκας.
Κίνηση, ομαλή, νευρώδης, με ισχυρή ώθηση των οπίσθιων άκρων. Το κεφάλι πάντα ψηλά σε ευθεία με την πλάτη και την ουρά λίγο χαμηλότερα που δεν πρέπει να κινείται κατά την εργασία νευρικά δεξιά-αριστερά. Λένε χαριτολογώντας, ότι εάν βάλουμε ένα ποτήρι με νερό στην πλάτη του πόϊντερ όταν τρέχει, δεν θα χυθεί ποτέ!! Η εντύπωση του πόϊντερ που εργάζεται, είναι η ισορροπημένη δύναμη, ικανή για την κορυφαία ταχύτητα, που συνδυάζονται με το πάθος και την απαράμιλλη όσφρηση.
Ισορροπία και μέγεθος : Η ισορροπία και η γενική συμμετρία, είναι σημαντικότερες στο πόϊντερ απ'το μέγεθος. Ένα συμμετρικό σκυλί είναι πιο επιθυμητό από ένα που προβάλλεται σαν το τέλειο μέγεθος! Όμως επειδή ένα αθλητικό σκυλί πρέπει να έχει την αντοχή και την δύναμη που χρειάζεται, οι μεγάλες παραλλαγές στο μέγεθος είναι ανεπιθύμητες. Τα επιθυμητά μεγέθη είναι στα παρακάτω όρια:
Αρσενικά : Ύψος = 25—28 ίντσες
Θηλυκά : Ύψος
= 23—26 ίντσεςΗ καταγωγή και Ιστορία του Πόϊντερ
Είναι γνωστό ότι, τα πρώτα Πόϊντερ, ήλθαν στην
Αγγλία στις αρχές του 17ου αιώνα,
ή την περίοδο 1630-1650. Προς το τέλος του,και για μερικά χρόνια ακόμη, τα
παλιά εμπροσθογεμή όπλα, επειδή ήθελαν
αρκετή ώρα να γεμίσουν και να είναι έτοιμα, υπαγόρευαν κατά κάποιο τρόπο, και
τι είδους κυνηγετικό σκύλο χρειαζόταν. Ο σκύλος έπρεπε να βρει το θήραμα, να
δείξει την κρυψώνα του και να μείνει ακίνητο, έως ότου ο κυνηγός ήταν έτοιμος
να πυροβολήσει. Γι'αυτόν τον σκοπό δημιουργήθηκε το Πόϊντερ. Υπάρχουν λίγες
διαφορετικές απόψεις, σχετικά με το που δημιουργήθηκε αρχικά αυτός ο σκύλος,
μεταξύ των τότε κρατών στα οποία υπήρχε ο παλαιότερος και βαρύτερος τύπος, το
Μπράκ. Στην Βρετάνη ή στην Ισπανία, που είναι και η επικρατέστερη άποψη, αλλά
υπάρχει πολύ λίγη αμφιβολία, ότι χρωστάει την ύπαρξή του στην διασταύρωση με
Φόξχαουντ (Foxhound), Γκρέϋχαουντ (Greyhound ) και πιθανότατα
λίγα Μπλούντχαουντ ( Bloodhound ).Χρειάζονταν υπερόσφρηση, ταχύτητα στον κυνηγετικό στίβο και απόλυτη ακινησία, και αυτές οι παραπάνω ράτσες ήταν οι πιο ενδεδειγμένες να του δώσουν τέτοια ποιότητα. Τα πρώτα σκυλιά έφτασαν στην Αγγλία, την εποχή που η τουφεκιά στο «φτερό» δεν ήταν ακόμη πολύ πρακτική. Τα χρησιμοποιούσαν λοιπόν για τριχωτά και καθιστά πουλιά. Πριν είχαν μόνο τα πολύ γρηγορότερα Γκρέϋχαουντ γι'αυτή την εργασία, τα οποία όμως δεν είχαν την ικανότητα του Πόϊντερ να βρίσκει το θήραμα. Προς το τέλος όμως του αιώνα, το τουφέκισμα στο φτερό έγινε της μόδας και το Πόϊντερ καθιερώθηκε πλέον. Τα παλαιότερα Πόϊντερ, χρησιμοποιήθηκαν για πολλά χρόνια, με συνεχείς διασταυρώσεις με Φόξχαουντ έως σχεδόν το τέλος του 19ο αιώνα, με σκοπό να «ενθαρύνουν» τον πολύ προσεκτικό χαρακτήρα του. Αυτή όμως η συνεχής μίξη, όπως και εκείνη με τα Γκρέϋχάουντ, έδωσε ένα σκύλο με φονικό ένστικτο, και για να το απαλύνουν, έγιναν πολλές διασταυρώσεις με Εγγλέζικα Σέττερ, όλα αυτά τα χρόνια.
Περί τα μέσα του 19ου αιώνα, ο παλαιός Ισπανικός τύπος, είχε πλέον εξαφανιστεί και το Εγγλέζικο Πόϊντερ είχε καθιερωθεί σαν ο σκύλος-μοντέλο κυνηγού, που είχε τα προσόντα και το στυλ. Την ίδια εποχή, οι κυνηγοί είχαν πλέον όπλα πιο μοντέρνα και δούλευαν μόνοι με τον σκύλο τους, δεν είχαν πια την ανάγκη να οργανώνουν ομάδες από «ξεφωλιαστές» και το Πόϊντερ ήταν ο ενδεδειγμένος τύπος του σκυλιού, για μερικές ώρες κυνηγίου. Τα Πόϊντερ ήταν εκπαιδευμένα για κυνήγι σε ζευγάρια, και η θεωρία αλλά και η πράξη ήταν, το ένα να υποστηρίζει το άλλο στο να επιβεβαιώνουν, την παρουσία του θηράματος με την διασταυρωμένη έρευνα και την ακριβή του θέση, με το να το «δείχνουν» από διαφορετική γωνία!
Το Πόϊντερ, όπως το ξέρουμε σήμερα, προήλθε από αυτά τα σκυλιά. Διατηρήθηκε για την απαράμιλλη ικανότητά του στο κυνήγι, στο να βρίσκει αλάνθαστα την θέση των πουλιών. Μετά την τουφεκιά, έπρεπε άλλα σκυλιά, τα retrievers,έπρεπε να βρουν και να φέρουν το σκοτωμένο θήραμα.
ΕΠΑΝΙΕΛ ΜΠΡΕΤΟΝ
Γενικά : Μικρός σκύλος, όμορφος, πολύ ενεργητικός, άγρυπνος, δίνει την εντύπωση του μικρού ,έξυπνου, πολύ ζωηρού και ευγενικού ζώου. Πρέπει να έχει μια σχεδόν τετράγωνη φιγούρα όταν κοιτάμε απ'το πλάϊ. Ο χαρακτήρας του είναι καλός, ισορροπημένος, ευγενικός, πολύ καλός με την οικογένεια.
Κεφάλι : Κρανίο στρογγυλοειδές όταν κοιτάμε από εμπρός, οι γραμμές κρανίου-ρύγχους παράλληλες ή με μικρή γωνία. Το εύρος του κρανίου στα ζυγωματικά περίπου, 11-12 εκατοστά. Μικρό στοπ που τελειώνει με απαλή γωνία στο ρύγχος. Η μύτη έχει
το χρώμα της πιο σκούρας κηλίδας του τριχώματος. Ρουθούνια μέτριου μεγέθους και ανοικτά. Το άνω χείλος καλύπτει λίγο
στο πλάϊ το κάτω. Η οδοντοστοιχία κλείνει ψαλιδωτά. Μάτια μάλλον στρογγυλά, χρώματος
πλησίον αυτού της μύτης, με έξυπνη και ζωηρή έκφραση. Ποτέ εξωφθαλμία
(γουρλωμένα). Αυτιά που ξεκινούν ψηλά στο κρανίο, τριγωνικά με μικρό
στρογγύλεμα στην άκρη, κολλημένα στα μάγουλα και μακριά έως περίπου το κάτω μέρος της σιαγόνας.Λαιμός : Μέτριος, βγαίνει καθαρά από τους ώμους, με δέρμα ελαφρώς χαλαρό αλλά όχι με δίπλες.
Σώμα: Πλάτη ίσια με πολύ μικρή ανοδική φορά από τα καπούλια προς τους ώμους. Μηροί καλά σχηματισμένοι με τα πίσω πόδια ίσια και τους αγκώνες σε ευθεία με το ισχίο. Μπροστινά πόδια ίσια, πέλματα οβαλ, ποτέ ανοικτά, με λίγες τρίχες ανάμεσα στα δάκτυλα. Στήθος καλά σχηματισμένο με ελαφρώς εμφανή τα τελευταία πλευρά και βαθύ έως τον αγκώνα.
Ουρά : Ίσια και έως 10 εκατοστά μακριά. Συχνά μικρό γύρισμα στο πλάϊ. Μερικά ζώα γεννιούνται χωρίς ουρά!
Τρίχωμα : Μέτριου μεγέθους και κολλημένο στο σώμα, ελαφρώς κυματοειδές. Στα μπροστινά πόδια λίγο μακρύτερο , αρκετά μακρύ στα πίσω και κυματοειδές.
Χρώματα : Άσπρο-πορτοκαλί, άσπρο- καφέ( liver ), άσπρο-μαύρο, και τρίχρωμο(άσπρο-πορτοκαλί-μαύρο) ή (άσπρο-πορτοκαλί-καφέ)
Μέγεθος : Από 47 έως 51 εκατοστά.
Με την καταγωγή τους από την ΑΓΓΛΙΑ, που χρονολογείται το 1200 M.X, το λαγωνικό αυτό δημιουργήθηκε για να κυνηγήσει το μικρό θήραμα ( λαγοί και κουνέλια ) από τη μυρωδιά των ιχνών τους. Η πρόωρη ανάπτυξη της φυλής πραγματοποιήθηκε πρώτιστα στη Μεγάλη Βρετανία. Το κυνήγι του λαγού με τα μικρά κυνηγόσκυλα ήταν δημοφιλές στην Αγγλία από το 14ο αιώνα, και ενώ αυτά τα κυνηγόσκυλα ήταν πιθανώς του τύπου λαγωνικών, το όνομα της φυλής δεν συμφωνεί με τη χρήση. Η πραγματική προέλευση του ονόματός του είναι αβέβαιη. Μπορεί να έχει παραχθεί από το παλαιό γαλλικό "be'geule", που σημαίνει το "φωνή που βγαίνει με ανοικτό το στόμα" και αναφέρεται στη βαθειά "λαρυγγώδη" φωνή των Beegles, όταν είναι στην καυτή αναζήτηση του θηράματος. Επίσης συχνά έχει προταθεί ότι ο όρος που αναφέρεται στο μέγεθος, σαν υποκοριστικό του κυνηγόσκυλου, ενδεχομένως παραγόμενος από το παλαιό αγγλικό "begele", ή ίσως το γαλλικό "beigh" ή κελτικό "beag", που σημαίνει "κακός μικρός".
Κατά τη διάρκεια του 18ου αιώνα, αυξανόταν η δημοτικότητα των Beegles, μεταξύ εκείνων που ήθελαν να ακολουθήσουν έναν πιο αθλητικό τρόπο κυνηγίου, και προτιμούσαν ένα σκυλί που θα "ξεμπέρδευε" με την ισχυρή του όσφρηση τους περίπλοκους λαβυρίνθους των λαγών. Στην πραγματικότητα λοιπόν τα Beegles δεν αναπτύχθηκαν από τις μεγαλύτερες φυλές των αλωπεκοθήρων σκύλων και τους δρόμωνες, αλλά από σκυλιά κυρίως με ισχυρή όσφρηση ( Στο σημείο αυτό υπάρχει μια κοινή παρερμηνεία.) Μια αναγέννηση του ενδιαφέροντος για το κυνήγι με τα Beegles άρχισε γύρω 1830, και η Phillip Honeywood ήταν κατά γενική παραδοχή ο κύριος πρωτοπόρος στην εκτροφή τους.
| Beegle | ||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
Ιδιαίτερα Χαρακτηριστικά
Κυνηγετικός σκύλος με ισχυρότατη όσφρηση ιχνηλασίας, με αργό
μεθοδικό ψάξιμο. Είναι επίμονος, σχολαστικός και σπάνια θα του ξεφύγει
έστω και παλιότερο ίχνος. Έχει βαθειά λαρυγγώδη φωνή, με έντονες τις διαφορές τόνου κατά την διάρκεια της ιχνηλασίας ανάλογα με την φάση της, με αποκορύφωμα στην ανακάλυψη του κρυψώνα και στην καταδίωξη που όμως λόγω μεγέθους του σκύλου είναι αργή.
Δυσκολεύεται αρκετά σε κυνηγοτόπια με σφικτή βλάστηση, ιδίως στην καταδίωξη. Τα Beegles δουλεύουν πολύ καλά σε ζευγάρια ή ομάδα και οι φωνές τους με τον διαφορετικό τόνο είναι μια απόλαυση στον κυνηγότοπο.
Τέλος λόγω του ήπιου και γλυκού του χαρακτήρα, είναι πολύ καλός φίλος των παιδιών και ιδανικός για το σπίτι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου